12

1. Каго мы называем патрыётам?

Патрыёт – гэта чалавек, які захапдяецца сваёй краінай, у якой ён нарадзіўся. Патрыёт дакладна ведае гісторыю сваёй краіны і шануе яе. Для яго не проста словам з’яўляецца слова “гісторыя”. Ён гатовы на ўсё зарады сваёй краіны, яе светлай будучыні.

2. Чаму важна ведаць гісторыю, традыцыі свайго народа, шанаваць тое месца, дзе чалавек нарадзіўся і вырас?

Чалавек, які шануе гісторыю, традыцыі свайго народа, з’яўляецца яго часткай. Ён жыве з паччуццём важнасці парадаць свае веды наступнаму пакаленню, пранесці гонар за сваю краіну праз усё сваё жыццё. Чалавек, які з’яўляецца сапраўдным патрыётам, адчувае сабе неад’емнай часцінай роднага кутка.

***

1. Што магло натхніць аўтара на стварэнне гэтага верша?

Натхнуць на стварэнне такого верша можа любоў да Радзімы. Напэўна аўтар уяўляе сабе часцінай вялікага народа, ганарыцца сваім паходжаннем, сваім родным кутам.

2. З чаго, на думку паэта, складаецца багацце Радзімы?

На думку паэта багацце Радзімы складаецца з маленькіх кропелек вялікай і роднай крыніцы, якая напоўнена жыватворчай вадой. Яшчэ яно складаецца з мільёнаў жывых зярнятак.

3. З чым атаясамлівае сябе ў творы аўтар? Раскрыйце мастацкі сэнс гэтых вобразаў.

Аўтар атаясамлівае сябе ў вершы з кропляй з крыніцаў святых, таксама з адным з мільёнаў жывых зярнятак. Аўтар называе сябе звяном неўміручага роду. Сэнс такіх параўнаннях крыецца ў тым, што аўтар бачыць сябе часткай ўсяго, што акружае яго на Роднай зямлі.

4. Знайдзіце вобразна-выяўленчыя сродкі мовы ў вершы (эпітэты, параўнанні) і патлумачце іх мастацкую ролю.

У вершы ёсць вобразна – мастацкія моўныя сродкі. Яны выкарыстоўваюцца для таго, как найбольш ярка апісаць эмоцыі і пачуцці, якімі хоча падзяліцца паэт. Эпітэтамі верша з’яўляюцца: бясконцага поля жыцця, мільёнаў зярняткаў жывых. У вершы ёсць і параўнанні: я — маленькая кропля, я — зярнятка з мільёнаў зярняткаў, я — звяно неўміручага роду.

5. Вызначце асноўную думку твора.

Асноўная думка вершу заключаецца ў тым, што аўтар перадае праз радкі і параўнанні сваю любоў да Радзімы, перапаўняючыя яго пачуцці. Ён гараныцца сваёй краінай, родным кутам, ганарыцца кожнай часцінай зямлі, дзе ён нарадзіўся, сваім народам, яго традыцыямі.