Білет 5. Гісторыя Беларусі
1. Прыняцце хрысціянства і развіццё культуры на беларускіх землях у ІХ – сярэдзіне ХІІІ ст.
1. Пашырэнне хрысціянскай веры: заснав. Полацкай епархіі; Рагнеда і Ізяслаў першыя хрысціяне.
2. Развіццё пісьменнасці: берасцяныя граматы; з’яўленне летапісання; выкарыстанне пергамента.
3. Рэлігійна-асветніцкія дзеячы ХІІ ст.: Еўфрасіння Полацкая, Кірыла Тураўскі.
4. Помнікі мураванага дойлідства: Сафійскі сабор; Спаская царква Спаса-Праабражэнскага манастыра; Каложская царква; Камянецкая вежа.
5. Крыж Еўфрасінні Полацкай: Лазар Богша, Мікалай Кузьміч.
2. Палітыка індустрыялізацыі і калектывізацыі сельскай гаспадаркі ў БССР у другой палове 1920-х – 1930-я гг.
1. Асаблівасці і вынікі правядзення індустрыялізацыі ў БССР: працэс стварэння буйной машыннай вытворчасці, перш за ўсё ў прамысловасці; распрацоўка пяцігадовых планаў; будаўніцтва новых і пераабсталяванне старых прадпрыемстваў, перавага лёгкай прамысловасці.
2. Прычыны і асаблівасці правядзення калектывізацыі ў БССР: неабходнасць сродкаў для правядзення індустрыялізацыі і забеспячэнне горада сельскагаспадарч. сыравінай і прадуктамі спажывання; “год вялікага пералому”, прымусовае запісванне ў калгасы, раскулачванне сялян, выпрацоўка працадзён, увядзенне пашпартоў, стварэнне машынна-трактарных станцый.
3. Параўнальная характарыстыка падзей гісторыі Беларусі па прапанаваных прыкметах
Параўнанне адносін да напалеонаўскіх войскаў з боку розных пластоў насельніцтва Беларусі ў перыяд Айчыннай вайны 1812 г.
| Прыкметы для параўнання |
Шляхта і магнаты | Сяляне |
| Адносіны да абяцанняў Напалеона |
Спадзяваліся на аднаўленне Рэчы Паспалітай, чаго не адбылося | Спадзяваліся на скасаванне прыгоннага права, як гэта было зроблена ў Княстве Варшаўскім |
| Адносіны да баявых дзеянняў напалеонаўскіх войскаў |
Урачыста віталі напалеонаўскія войскі. Дапамагалі ўласнымі сродкамі камплектаваць воінскія падраздзя ленні |
Супрацiўляліся правядзенню рэквiзiцый (прымусоваму адбіранню маёмасцi i жывёлы на карысць армii) i рабаўнiцтву |
| Адносіны да палітыкі французскай адміністрацыі | Увайшлі ў склад Часовага ўрада Вялікага Княства Літоўскага | Аказвалі супраціўленне нарыхтоўцы прадуктаў з мэтай абароны сваёй маёмасці |
Шляхта і магнаты першапачаткова на падставе абяцанняў Напалеона падтрымалі яго войскі і палітыку французскай адміністрацыі. У чэрвені 1812 г. у Вільні быў створаны Часовы ўрад ВКЛ, які складаўся з мясцовай знаці. Ад яго патрабавалася перш за ўсё забяспечваць усім неабходным і папаўняць рэкрутамі армію Напалеона. Гэта не апраўдвала спадзяванняў мясцовай шляхты адносна палітыкі Напалеона. Частка яе працягвала падтрымліваць расійскага імператара Аляксандра I.
На сялянскае і мяшчанскае саслоўі лёг асноўны цяжар наступстваў баявых дзеянняў і забеспячэння ўсім неабходным ваюючых армій. Усё гэта разам з рашэннем Напалеона захаваць прыгоннае права ў Літве і Беларусі выклікала незадавальненне з боку беларускіх сялян. У такіх умовах сяляне аказвалі супраціўленне камандам нарыхтоўшчыкаў і нават стваралі атрады самаабароны.