Білет 14. Гісторыя Беларусі

1. Рэфармацыя і Контррэфармацыя. Берасцейская царкоўная унія 1596 г. і распаўсюджванне ўніяцтва на тэрыторыі Беларусі

1. Перадумовы заключ. Берасцейскай уніі: неаднаразовыя спробы аб’ядн. каталіцтва і праваслаўя ў адзінае цэлае, рымска-катал. царква імкнулася за кошт уніі пашырыць свой уплыў. Заключэнне царкоўнай уніі на Берасцейскім царкоўным саборы, ствар. уніяцкай царквы. Кіраўнітва царквой ажыццяўл. Папа Рымскі, але царкоўныя абрады застал. праваслаўнымі.

2. Рэфармацыя: яе прыхільнікі выступалі за рэформу катал. царквы, ахапіла выш. колы грамадства. Вядучы кірунак Рэфарм. на тэр. Бел. – кальвінізм (лідар Мікалай Радзівіл Чорны), з кальвінізму вылуч. такі кірунак як арыянства, адзін з прадстаўнікоў стаў Сымон Будны, ён выдаў у Нясвіжы перш. друкав. кнігу на бел. мове “Катэхізіс”.

3. Контррэфармацыя: рух супраць Рэфармацыі, прадстаўнікі Контррэфармацыі – езуіты, яны закрывалі пратэстанцкія і праваслаўныя школы, друкарні, ажыццяўл. пагромы і спальвалі кнігі. Нясвіж стаў другім пасля Вільні езуіцкім цэнтрам ВКЛ.

4. Распаўсюджванне ўніяцтва на тэр. Белар.адбыв. гвалтоўна, прымусова закрыв. правасл. цэрквы і школы, забойства ўніяцкага арцыбіскупа І.Кунцэвіча, узнікн. правасл. брацтваў як цэнтраў бар-бы з уніяй. Кароль РП вымушаны быў аднавіць у краіне правасл. царкву. Гэта садзейн. пашырэнню ўніяцтва на бел. землях.

2. БССР у 1945–1953 гг.: асаблівасці пасляваеннага становішча. Удзел БССР у заснаванні ААН

1. Беларусь – краіна, якая панесла найбольшыя страты ў гады ВАВ. Пасляваеннае аднаўленне БССР, вяртанне да даваеннай мадэлі развіцця грамадства (паступовага фармір. індустрыяльнага грамадства), асноўнымі рысамі станаўл. такога грам-ва сталі аперадж. тэмпы аднаўл. і развіцця цяжкай прамысл.у параўн. з лёгкай. Развіццё машынабудавання, выпуск першых самазвалаў МАЗ і трактароў “Беларусь”. Цяжкі стан сельск. гаспад. (цалкам знішч. сельгас. тэхніка, разрабавана маёмасць калгасаў, адсутнасць эканам. стымулу сярод калгаснікаў). Правядз. мерапр. па аднаўленні с/г: павыш. дзярж. закуп. цэн на сельгас. прадукцыю, правядз. калектывіз. у Зах. Бел.).

2. Аднаўл. савецкай грам.-паліт. сістэмы: устанавілася ў 1920-1930-я гг., характарыз. Поўным кантролем дзярж. над грам. жыццём, укараненнем марк-ленінск. ідэалогіі, існав. аднапарт. сістэмы (КП(б)Б), першы сакратар ЦК КП(б)Б Панамарэнка, займаў пасаду СНК БССР, пазней Савета Міністраў (выканаўчы орган дзярж. улады), выбары ў Вярхоўны Савет БССР (заканадаўчы орган), старшыня Казлоў. Дзейнасць ЛКСМБ, першыя пасляваенныя кіраўнікі камсамола Мазураў і Машэраў. Недавер кіраўніцтва партыі насельніцтву, якое пражывала на акупір. тэрыторыі, да былых ваеннапалонных. Зацвярджэнне новага Дзяржаўнага сцяга.

3. Развіццё ў сферы адукацыі: імкнуліся стварыць умовы для навучання дзяцей, якія ў выніку вайны не наведвалі школу, для рабочай моладзі, у Зах. Беларусі адбывалася ліквідацыя непісьменнасці, аднав. заняткі ў ВНУ.

4. Развіццё навукі: дзейнасць прэзідэнта Акадэміі навук БССР Купрэвіча.

5. Бел. літар.: прысвечана пераважна вайне. М.Лынькоў “Векапомныя дні”, І.Шамякін “Глыбокая плынь”, І.Мележ “Мінскі напрамак”.

6. Тэатр і мастацтва: у Купалаўскім тэатры была пастаўлена п’еса “Заложнікі” пра Бацьку Міная, дзейнасць С. Станюты. Дзейнасць вядомых мастакоў Зайцава (“Абарона Брэсцкай крэпасці ў 1941 годзе”), Волкава “Мінск. 3 ліпеня 1944 года”.

7. Удзел БССР у заснав. і дзейнасці ААН. А.А.Грамыка.

3. Раскрыццё зместу гістарычных тэрмінаў

Раскрыццё зместу гістарычнага тэрміна «буферная дзяржава»

У лютым 1919 г. на I Усебеларускім з’ездзе Саветаў было прынята рашэнне аб стварэнні Сацыялістычнай Савецкай Рэспублікі Літвы і Беларусі (Літбел). Гэта дзяржаўнае ўтварэнне праіснавала да ліпеня 1919 г. і характарызуецца як буферная дзяржава, тэрыторыя якой служыла ў якасці пагранічнай зоны паміж Польшчай і Савецкай Расіяй для адмежавання РСФСР ад Рэчы Паспалітай з мэтай прадухілення адкрытай вайны паміж імі.